بر آسمان صداقت باران نشسته است

اشکی به یاد هجرت یاران نشسته است

 

بغض است رعد و برق که هر لحظه می دمد

بغضی که روی حنجره هامان نشسته است

 

شهر است آسمان و به هر گوشه اش کنون

بر دست های مردم ایران نشسته است

 

 

تابوت های تر شده که لابه لایشان

پژواک آیه آیه قرآن نشسته است

 

"اینان نمرده اند و در قلبشان هنوز

لحن تپش به زمزمه جان نشسته است"

 

تابوت ها زمین و جسد ها به زیر خاک

دِینی به دوش خالی مردان نشسته است

نوشته شده در شنبه 90/6/19ساعت 12:37 صبح توسط فاطمه موسی نظرات ( ) |