کوچ سرخ
باران سیاه فصل سرما زاییده غربت خزان بود چون دست زمین تهی شد از سبز دلتنگ جوانه آسمان بود حالا که زمین پر از بهار است ای ابر سپید نوبت توست شکرانه رحمت الهی امسال به قرعه قسمت توست بر دامن سبزه سر فرود آر تا آمدن تو را بفهمد بر چانه طفل غنچه انگشت بنواز که بشکفد بخندد باران بهار مهربان باش با بلبل خوش نوای قبراق کو چون تو پس از دو فصل دوری بنهاده قدم دو باره در باغ از قطره خود شتاب کم کن بر برگ گلان ببار آرام در فلب شکوفه لانه بگزین چون در که نشسته در صدف رام بنشین به زمین به شیوه رود تا زورق گل برت نشیند شو آینه ای که رخت خود را در چشم تو نسترن ببیند خم کن سر خم خود کمی بیش چون می گذری ز دشت لاله بین کز هوس شراب شبنم بگرفته به آسمان پیاله با زمزمه تو گشته اینک نجوای زمین ترنمی سبز بنشسته به شاخه های پیچک از گریه تو تبسمی سبز
| Design By : Pichak |
